Zaterdag 27 januari is het zo ver, we mogen het nieuwe golfjaar weer in slaan. We beginnen in Nunspeet. Het idee komt uit eigen koker tijdens de planning van de jaarvergadering begin januari. Januari is een lastige maand om te organiseren en ik dacht, laat ik gelijk maar een afspraak maken daar, met de grootste kans dat er buggies de baan in mogen. En dat is gelukt, samen met het weer dat een cadeautje genoemd mag worden. Een andere goede samenwerking was met co-organisator Leen Haasnoot die iedereen thuis uitnodigde voor broodjes, koffie en lunchpakketten. Nog niet iedereen had zijn prachtig verbouwde huis mogen aanschouwen en daar hadden we mooi de tijd voor. Bijna al zijn Rabo centjes zijn er in gaan zitten maar het resultaat is geweldig.

Tevens nemen we de tijd voor een pas-sessie voor onze nieuwe winterkleding. We hebben nog een extra sponsor aan ons kunnen binden die ons van een warme trui en jassen gaat voorzien. Van Egmond Lisianthus draagt ons een warm hart toe en Albrecht komt zelf ook even langs om alles in goede banen te leiden. Helaas heeft hij zelf andere dingen aan zijn hoofd en zal niet met ons afreizen naar Nunspeet. Als alle maten bekend zijn zal Willem Guyt verder de bestelling afwerken en de plaats van de logo’s bepalen. Om 9 uur rijden we richting Amsterdam, Zwolle en daarna naar Nunspeet. Nunspeet is nog een lastig plaatsje, je weet nooit waar je precies van de weg af moet, gelukkig heb ik goeie navigatoren. Na de koffie met koek gaan we de armen even los slaan en Jaap test met zijn nieuwe heup het gas- en rempedaal van zijn buggie.

Na de traditionele foto’s staan we te trappelen van ongeduld en slaan 15 voor planning af op de Oost-baan. Mijn eerste bal gaat te water, een goed begin is het halve werk. Ik mag verderop droppen maar verrek het. De slagen die volgen zijn wat gerichter van aard dus kon ik op hole 1 nog een puntje toevoegen op mijn nog lege kaart. Op wat mindere slagen na ging het eigenlijk niet geheel onverdienstelijk. Mijn marker Jaap meldde op weg naar hole 10, 20 punten Willem, klopt dat? Nou dat weet ik niet want ik ben van mening dat dit verstorend werkt, dus kijk ik nooit. Je moet iedere hole het beste uit je zelf halen en dat valt vaak niet mee. Ik noteer niet alleen op de kaart maar ook op mijn horloge die een soort AI ingebouwd heeft waardoor alles op elk moment zichtbaar is, op je pols. Dus na een paar holes toch stiekem gekeken en daar staat dat Leen en ik allebei op 30 staan. Zal ik het zeggen? Nee want dan wordt hij fanatieker, of misschien zenuwachtiger. Ik zeg niks. Na afloop geven we elkaar de hand en kijk op mijn pols. Kut, daar staat dat Leen 39 punten heeft en ik een fraaie 38’er. Nu vertel ik het wel en feliciteer hem alvast. Leen zelf denkt dat er maar 38 zijn maar is blij met de voorlopige uitslag. Wel nog even na tellen op hole 19. Wanneer we de kaarten manueel tellen en de strokeindex voor de zekerheid nog is gecheckt blijkt het net andersom te zijn, Leen 38 en Willem 39. Daarna komt flight twee binnen er daar blijkt ook een 38’er te zitten. Dat brengt de uitslag op: Willem Guyt dag winnaar met 39, Corwin Verhoef en Leen Haasnoot met 38 punten. Paul van den Oever begint ook met een dubbele waterbal maar komt tevreden over de streep met 33 punten. Salland detail tijdens de wedstrijd is dat mijn flight genoot Leen op hole 9 na een prachtige afslag en een goede tweede zich opmaakte om de bal naar de green te brengen. De eerste wedge slaat volledig in het luchtledige en de tweede sloeg een plag naast de bal uit de grond. Ik moest tijdens dit ‘incident’ onmiddellijk denken aan Harry die mij zeker met zijn grote bruine ogen had aangekeken en gezegd “Willem, dit waren oefenslagen hoor! Die ga je toch niet tellen?” Helaas was hij er niet bij vanwege zakelijke verplichtingen, druk, druk, druk. Na de prijsuitreiking nog wat gegeten en daarna naar huis. Januari was een prachtige start, Ton heeft februari al geregeld op de zelfde baan maar met een ander parcours.
Willem Guyt