Met 9 spelers in nieuw tenue naar Golfpark Wilnis. Organisator Jan van der Plas heeft een lastige baan uitgekozen voor de maart-editie van ons maandelijkse golf-uitje. Het gaat nog maar net met hem, hij moet binnenkort onder het mes. Maar hij wilde toch graag deze dag organiseren en erbij zijn. We beginnen onze dag vroeg in de sky-box voor VIP’s van Quick Boys. Na de gebruikelijke begroetingen en een bakkie koffie laden we de spullen in de auto voor de rit naar Wilnis. 1 fles verdejo overleeft dit niet.

In Wilnis worden de buggies geladen en de tassen klaar gezet. We hebben ruim tijd dus worden er extra foto’s gemaakt van onze nieuwe outfit van van Egmond Lisianthus (youngplants). Het regent licht als we op de afslag staan. De baan lijkt smal, links water/out off bounds, rechts een andere fairway. Als de eerste twee flights weg zijn zijn wij (Hans, Ton en Willem G) aan de beurt. De eerste ballen gaan recht, dat zou kunnen duiden op een goede golf dag.

Als ik schrijf over een perspectief, dan zit ik nu aan de totaal andere kant van vorige aflevering. Daar waar ik het had over een ´pechvogel’ is het vandaag de beurt aan de ´lucky bird’. Bijna alle afslagen zijn ver en recht, het vervolg klopt ook. De putts willen vallen dus na goede vrijdag is het ook nog goede zaterdag. Ton en ik lopen redelijk samen op, Hans Karremans wat minder. Nu heeft Hans de bedenkelijke naam toch al wat mopperig te zijn en we proberen hem een beetje te motiveren. Maar hij moet best wat meters afleggen tussen zijn kar op het pad en de bal die hij steevast ver van dat pad af slaat, lopen dus. Vervolgens heeft vandaag het zand een grote aantrekkingskracht op zijn bal dus kan hij lekker stoom afblazen in een diepe kuil. Diverse keren horen we de tekst «ik kap ermee » maar hij houdt het nog vol. Dan ziet hij opeens twee zondebokken lopen, de schuld van al zijn ellende. Ton besluit wijselijk zijn mond te houden maar ik kan het echt niet laten om tegengas te geven en te melden dat we elke mooie bal gejuicht hebben en alle bunkers voor hem geharkt. Als hij Jan op hole 13 naar het clubhuis ziet rijden maakt ook hij rechtsomkeer, genoeg = genoeg. Ook het weer speelde een rol, de youngplants Lisianthus hebben de tweede 9 holes voldoende water gehad.

In het clubhuis begint de telling van de kaarten en vaststelling van de punten. Ik heb vandaag goed gelopen en zal dus zorgvuldig met de kaarten en de telling moeten zijn. Sjoemel-hoofdman Jan zit regelmatig naar mij te gluren of hij me niet op een fout kan betrappen. (Ik heb hem in een ver verleden eens een flesje wijn toebedeeld die hem zoals later bleek niet toekwam. Dat is hij nooit vergeten 😂). Het duurt daarom even voor we klaar zijn en de kaarten van Ton en mij bij de rest kunnen voegen. Blijkt mij kaart bovenop te liggen met 37 punten, daaronder Corwin met 35 punten, 36 neary’s, 2 longest en 2 Birdy’s. Op de derde plaats mijn flight genoot Ton met een fraaie 30 punter. Paul van den Oever was de enige die Corwin ervan wist te weerhouden om alle neary’s te claimen. Verder waren er veel 26 ers en een magere 18 voor Jacob van Duijn, hij moet nog ernstig aan zijn nieuwe heupen wennen.

Toen al het tel en regelwerk klaar was konden we aan tafel voor een snelle hap, napraten, voorbespreking voor de volgende keer en zo meer. Na de boerenjongens de spullen weer in de auto’s proppen en zonder Google Maps naar huis gereden. Dat lukt tegenwoordig niet meer, overal donderen ze tegenwoordig kranen en wegenbouw materieel midden op de weg waardoor je toch weer om moet rijden. Rond 18.00 rijden we Katwijk binnen binnen en kunnen we ons gaan voorbereiden op de Paasdagen. Het was weer een bijzondere dag, nr.220 welgeteld.