Na de matige scores van gisteren wordt het tijd om ons niveau een beetje glans te geven op de mooie golfbaan van Quinta do Vale vlakbij de Spaanse grens. De grote brug die de twee landen verbind is goed zichtbaar vanaf de baan. Hij ligt wat verder van zee dus een verkoelend windje kunnen we wel vergeten vandaag. Op het terras worden de kaarten voorzien van de nieuwe hcp’s en bijbehorende slagen mee. Dat zijn er niet veel dus dat wordt een ´makkie ´. Dan komt de Marchal van de baan het terras op om te vertellen dat onze Hans zo de baan niet op mag. Wordt Hans Verloop dan onze eigen Joost Klein die gediskwalificeerd wordt nog voor hij op mag treden? De oorzaak is dat zijn kleding van een spijkerachtige stof is en dat is, bij sjieke banen zoals deze, ´ vloeken in de kerk ´. In dit geval wordt het vloeken op het terras en Hans mag eventueel een nieuw broekje in de winkel uitzoeken. Daar hebben ze echter maten tot XL en komen een paar XXX te kort. De Marchal knijpt een oogje toe en iedereen mag met een buggy de baan in.

In de baan ligt veel water en de teeboxen en greens zijn niet met de buggy’s te bereiken. Dit maakt de baan extra zwaar voor onze minder validen, maar ook de rest heeft last van de lastige baan en de gehuurde golfsets. In mijn flight loopt Ton Lammers knap punten te verzamelen. Wanneer je in de buurt van de 30 komt ben je hier al kanshebber voor de dagwinst. Op hole 18 moet hij nog 150 meter naar de green slaan, alleen er ligt een waterval tussen de bal en het gaatje. Kan jij makkelijk vertel ik hem, ik heb het je de hele dag al zien doen. Zijn zelfvertrouwen krijgt een boost, pakt een ijzer en slaat de bal richting green, iets rechts uit de flank. Zoeken, zoeken en niet vinden. Dan blijkt hij precies in de waterval te liggen en stapt stoer met zijn schoenen het water in. Dit zijn echter slagen die je niet kunt oefenen in Nederland, vind maar eens een waterval. Na veel geploeter, strafslag en natte voeten geeft hij het op. Sorry voor mijn slechte advies Ton. Hij komt na telling echter tot 31 punten en blijkt hiermee toch dagwinnaar te zijn, proficiat Ton. Gertjan komt ook met 31 punten thuis, de rest heeft gevochten om de 3 te naderen. De gemiddelde score van deze baan was 23, hoogtepunten en dieptepunten liggen vaak dicht bij elkaar. Lekkere biertjes uit echte glazen smaken heerlijk dus nemen we er maar twee, we hoeven toch niet te rijden. Dat doen de taxi’s voor ons die ons keurig op tijd komen halen. Ik weet niet wie Leen hiervoor ingeschakeld heeft maar hij heeft organisatorisch alles keurig voor elkaar. Terug op de basis, het Cabanas hotel in Tavira laten we op het terras de dag nog even aan ons voorbij gaan. Cornelis gaat Hamburger en Frankfurter snacks voor ons halen, andere gaan bier en wijn halen en weer anderen halen niks. Zo heeft iedereen zijn ritme inmiddels gevonden en vragen we ons af waarom de greens eigenlijk zo glad zijn hier. Op elke greens laten we zeker 1 slag liggen dus als je bij alle kaarten 18 punten bij telt is het allemaal nog niet zo erg. We nemen nog maar een drankje, morgen wacht ons de zwaarste dag (volgens de organisator). We nemen er nog maar een.